İŞİMDEN NEDEN VE NASIL AYRILDIM

Selam millet!
Yazacaklarım malesef ki laylaylom şeyler değil. Yani her zamanki seda yazısı değil, o yüzden baştan uyarayım. Ve işten ayrılmamla ilgili tüm detayı anlatmayacağım. Sadece size yardımcı olabileceğini düşündüğüm 1-2 noktadan bahsedeceğim.
Biliyorsunuz 20 gün falan önce işimden ayrıldım. 3 senedir gerçekten özveriyle ve sanki kendi işimmiş gibi çalıştığım bir yerdi. Öyle ki sabahları bazen eşimden dolayı 5-10 dakika geç kaldığımda (eşim bırakıyordu beni işe sabahları) delirirdim, onunla tartışırdım beni geç bırakıyorsun diye. Çalıştığım süre boyunca şirkette neler yapmadım ki... İngilizce çeviriler, tercümanlık, CBS (coğrafi bilgi sistemi) çalışmaları, proje (ki asıl iş tanımım buydu), kesin hesap, ayak işleri neler neler... Her verilen işi hayır demeden yapan bi insandım. Hep öyleyimdir yani bana bişey veriliyorsa yaparım çünkü çalışmayı gerçekten seviyorum (bu bıdı bıdı değil, gerçekten seviyorum). Bu kendi mesleğimle alakası olmayan şeylerle uğraşırken sinir krizleri geçirmiyo muydum? Tabi ki geçiriyordum ama bir şekilde kafamdan atıyordum. Çünkü birlikte çalıştığım insanları seviyordum. Yani özetlersem, güzel zaman geçirdiğimi düşünüyordum.
Sonra geçen yaz işler biraz değişmeye başladı. Her zaman gününde yatan maaşlarımız bi ay yatmadı gününde. Olabilir falan derken ay ilerledi ama ödenen eden yok. Gidip muhasebeyle konuştuğumda (kimse çıkıp da bir açıklama yapmadı ben sorana kadar) şirketin biraz sıkıntıda olduğu, maaşımızın belki böyle aksamalarla, parça parça ödenebileceğini söylediler. Olabilir falan dedim. Ama o günden sonra bugüne dek maaşlarımızı babasından para isteyen çocuk gibi hep isteye isteye aldık. Ve ben son mart ayından beridir falan da hiç maaş almadım ufak bir avans hariç. Ve son bir kaç aydır da şirket içinde çok farklı sıkıntılar oldu. İşe girdiğimden beridir de bizler için (şirket çalışanları) çok da iyi olmayan şeylere de göz yummak durumunda kaldık. Bunları anlatamıyorum. İşte böyle bir durumdaydı artık şirket.
Gelelim benim ayrılma şeklime. Size yardımcı olacağını düşündüğüm nokta da burası zaten. Arkadaşlar eğer siz de maaşınızı almakla ilgili böyle sıkıntılar yaşıyorsanız sözleşmenizi haklı olarak fesih edebilirsiniz. Ve bu işlemle KIDEM TAZMİNATINIZI alabilirsiniz. Bunun 4857 sayılı kanunda yeri var. 24. maddenin e bendi! Bu madde diyor ki ;

4857 Sayılı İş Kanunu Hükümleri

İşçinin haklı nedenle derhal fesih hakkı

MADDE 24

Süresi belirli olsun veya olmasın işçi, aşağıda yazılı hallerde iş sözleşmesini sürenin bitiminden önce veya bildirim süresini beklemeksizin feshedebilir:

....

e) İşveren tarafından işçinin ücreti kanun hükümleri veya sözleşme şartlarına uygun olarak hesap edilmez veya ödenmezse,

Ben ne yaptım? İlk önce bir notere gidip avukatımın yazdığı ihtarnameyi hazırlattım. Bunda benim durumumla ilgili başka özel maddeler de vardı ama asıl nokta bu kanun maddesine dayanarak iş akdimi haklı olarak feshettiğimdi. İhtarname şirkete tebliğ edildiği tarihten itibaren feshediyorum yazıyordu ki zaten bugün hazırlatsanız ihtarname hemen ertesi günü gidiyor şirkete. Belli bir süre verdik alacaklarımın ödenmesi için. Ödenmezse yasal işleme başvuracağımızı belirttik. Ve ben ödeme alamadım. Şimdi o işin ayrı bir boyutu artık. Bu durumla ilgili burada paylaşımda bulunmak istemiyorum.

Benim size söylemek istediğim sadece hakkınızı aramak için böyle bir yol olduğu. Çünkü bu maaş ödememe, zamanında ödememe, eksik ödeme, parça parça ödeme mevzuları çok fazla oluyor, hepimiz yaşıyoruz. Eğer sizin de böyle bir sıkıntınız varsa, bu anlattığım da bir yoldur, aklınızda olsun istedim. Tabi ki her durum kendine özeldir, şartlar değişiktir. Bu anlattığım (bilemiyorum) belki her maaşını alamayan kişi için geçerli değildir. Bunu kesinlikle bir avukata danışın arkadaşlar. KESİNLİKLE! Sadece aklınızın bir köşesinde böyle bir ihtimal olarak kalsın istedim.

İşte böyle.. Hayat malesef ki hep lay lay değil.. Hiç ummadığınız durumların içinde bulabiliyorsunuz kendinizi bi anda.. Veya hiç beklemediğiniz şeyler görüp duyabiliyorsunuz.. Bunlara hazırlıklı da olunmuyor. En azından benim için bu böyle yani. Çünkü bunlara hazırlıklı olmak demek herkesten herşeyi bekleyeceksin demek, kimseye güvenmeyeceksin demek. İşte öyle yaşayamıyorum ben.. Belki de bundan seneler sonra öyle biri olucam bilmiyorum. Ama şu anda, şu yaşımda bunu yapamıyorum (ki gerçekten çok kazıklar yediğim halde).. Kendimi mutsuz edip oturuyorum. Nasıl yaparlar, nasıl söylerler, nasıl ederler diyip kendimi yiyorum. Ama arkadaşlar gerçekten hani babana bile güvenmeyeceksin diyorlar ya aynen öyle olmuş ortalık... Herkesten herşeyi beklemek lazımmış.

Böyle acı tecrübeler, sıkıntılar yaşamamamız ve bu anlattığım yola hiç başvurma gereği duymamanız dileğiyle ben kaçayım..
Sevgiler